σιλικόνη

πολλαπλών χρήσεων αντικείμενο
και σκεφτόμουν πως έχω γίνει έτσι
θερμοαντοχές
τοξικότητα
προσκόλληση σε πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις
αντιστέκομαι στο οξυγόνο λες και είναι ο βιαστής μου

να αλλάξω καθημερινότητα
να με γεμίσω όσο χωράω
να σταματήσω το βιωματικό γράψιμο

(έχω καταντήσει αηδία)

όχι, να μη μπω σε πρόγραμμα
το σιχαίνομαι το πρόγραμμα 
να αλλάξω τα δεδομένα μου
σαν update
αλλα πάνω στο ίδιο λογισμικό
και να κλαίω
να κλαίω περισσότερο

detonation waves

σκόρπιες λέξεις στο πάτωμα
να τις μαζέψω να γράψουν τι νιώθω για σένα
χυμική ένωση που εξεράγει και ταράζει τα υγρά του εγκεφάλου
κρύο το πάτωμα και επαφή διαρκείας
όλες οι λέξεις είναι εδώ
κι συ επάνω μου
μέσα μου
παντόυ
πάρε το χέρι μου και κάρφωσε το στον τοίχο
να μη σε κυνηγήσω
κρύος ο τοίχος και συ εκεί μακριά μου
γρήγορες ανάσες να προλάβω να σε ρουφίξω
πες μου για σένα
μάθε με να ξεχωρίζω τις εκφράσεις του προσώπου σου
να τις αποτυπώσω
να μη ξεχνάω τίποτα
όταν κλείνω τα μάτια να έρχεσαι
να έρχεσαι για να μη φεύγεις

σειρήνα

άνθισαν τα λουλούδια μας
έλα να τα μυρίσεις
έλα να καθίσεις στο μπαλκόνι
και μη φεύγεις
όταν είσαι μακριά καμία προκοπή δεν έχω
δε μακραίνουν τα μαλλιά μου
έλα
γίνε πάλι υπερφυσικό όν και χόρεψε στον κήπo μας
συσχετίσου με τον έρωτα και το νερό
γίνε ταυτόχρονα δαίμονας και θεότητα
τραγούδησε το γοητευτικό σου τραγούδι
και κατασπάραξε με

να με ακουμπάς

δε σε αφήνω να με ακουμπάς
το εγώ μου έχει γίνει ατσάλινη φούσκα
με πρερικλύει όπως ακριβώς έκαναν παλιά τα χέρια σου

να μη με ακουμπάς με χέρια λερωμένα
μάτωσαν τα αυτιά μου από τα ψέμματα
και η ακοή μου σα φύλλο ξερό έπεσε στο πάτωμα

να μη με ακουμπάς με βουρκωμένα μάτια
ούτε στις γάτες δε χαρίζω λύπηση
βγάλε τα νύχια σου απ' το δέρμα μου
ούτε τώρα δεν με έμαθες

να με ακουμπάς μόνο όταν βρέχει
να γίνουμε κι οι δυό από λάσπη
να κυλιστούμε μέσα στο βούρκο σου
να με ακουμπίσεις στην καρδιά
να γίνει μαύρη