Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

μπούμερανγκ

πάλι έπιασα τον εαυτό μου να σας ζητάει πίσω
κι εσένα κι έσενα

βγάζοντας τη φλούδα απο τα μανταρίνια
οι πιτσιλιές  τινάζονται στο πρόσωπο μου
και χαμογελάω αντί να νευριάζω
η ευγένεια και η ευαισθησία βρίσκονται στο πικ όλο αυτο το διάστημα
που μαι χαμένη στο διάστημα

κοιμάμαι και ξυπνάω και όλο αυτό είναι ένα μπούμερανγκ
κάθε φορά που επιστρέφει με χτυπάει όλο και πιο δυνατά στο κεφάλι
και σιχάθηκα να πονάω

βλέπω εσένα που μου ίσιωσες τη ζωή λες και τη σιδέρωνες χρόνια
βλέπω κι εσένα που τη στράβωσες σε δευτερόλεπτα
σα να έχει σκολίωση
βλέπω κι εμένα μα δε με βλέπω






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου