μπάλα

δυο ζευγαρια πατουσες κρεμμονται απο ενα φεγγαρι που πεφτει
κι ειναι μοιραιο να μη βαζεις τονους στις λεξεις
οσο μοιραιο ειναι να μη βγαζεις τις καλτσες στο σεξ
ξαπλωνουμε αφηνοντας τα ματια ανοιχτα και γινομαστε μπαλα
δυο κουβαρια
δυο μαξιλαρια
μπαλα
οπως τοτε στη γειτονια
που επαιζες με τη φανταστικη σου φιλη
οπως παιζεις σκακι με τον εαυτο σου και χανεις
δυο αναπνοες ακομη
και μια ελπιδα

καμια μπαλα

the beat

εγω τα τσιγαρα δεν τα καπνιζω
τα πινω
ειμαι ολη μερα μεσα στο αγχος δε το κρυβω
μην ερχεσαι δε σε θελω για λιγο
φτιαχνω το παζλ και δε σε βρισκω
εισαι το τελευταιο κομματι που εχασα μικρη
παιζοντας στον κηπο
ειμαι το πιονι μες τα χερια σου
παρε το ρισκο.

εγώ απλά κοιτάζω

δύο κλαδιά αμυγδαλιάς πεθαίνουν
σε ένα μισογεμάτο ποτήρι νερού δίπλα μου
και εγώ απλά κοιτάζω
γυρίζει με ταχύτητα φωτός ο λεπτοδείκτης
και εγώ απλά κοιτάζω
επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά η ζωή
και εγώ απλά κοιτάζω
μου μιλάς με δυνατή φωνή
γεμάτη με θέλω σβησμένα
και εγώ απλά κοιτάζω
κλαίω συνέχεια
και απλά κοιτάζω

όχι όλα καλά
αλλά δε πειράζει
ζωή είναι
τη συνηθίσαμε

όλα όσα πρέπει να πώ

 πόσο θα θελα να έχω δει τα χειμωνιάτικα σου ρούχα
έφυγες  καλοκαίρι
κι έιχες άλατι πάνω στο σώμα

 άφησες πίσω κρύο αέρα
κι ας έβραζε το πεζοδρόμιο από τη ζέστη
κι ας είχαν δροσιά τα μάτια μας από τα δάκρυα

 έφυγες καλοκαίρι
και δεν ήθελες να φύγεις γιατί σ'αρέσει η ζέστη εδώ

 δεν σε βλέπω ούτε στον ύπνο μου πιά
τα λευκά αιμοσφαίρια σε θεωρούν πληγή  μου

 έλα ξανά το καλοκαίρι
να πάμε στο νησί για σχοινάκι οι δυό μας όπως φανταζόσουν
κι ύστερα γίνε γοργόνα
και φύγε από τη θάλασσα...