όλα όσα πρέπει να πώ

 πόσο θα θελα να έχω δει τα χειμωνιάτικα σου ρούχα
έφυγες  καλοκαίρι
κι έιχες άλατι πάνω στο σώμα

 άφησες πίσω κρύο αέρα
κι ας έβραζε το πεζοδρόμιο από τη ζέστη
κι ας είχαν δροσιά τα μάτια μας από τα δάκρυα

 έφυγες καλοκαίρι
και δεν ήθελες να φύγεις γιατί σ'αρέσει η ζέστη εδώ

 δεν σε βλέπω ούτε στον ύπνο μου πιά
τα λευκά αιμοσφαίρια σε θεωρούν πληγή  μου

 έλα ξανά το καλοκαίρι
να πάμε στο νησί για σχοινάκι οι δυό μας όπως φανταζόσουν
κι ύστερα γίνε γοργόνα
και φύγε από τη θάλασσα...