όλα γύρω μας τόσα εύθραυστα
κρέμονται απο λεπτές κόκκινες κλωστές
πόσες φορές να κατέβω πια σαυτή τη στάση
δεν αντέχω να περιμένω το επόμενο
ούτε θέλω να κάνω τσιγάρο γιατί είναι το πρώτο
και με καταστρέφει
θα πετάξω το μυαλό μου στο πλυντήριο
κάπως καλύτερα μετά το μίξερ
μέσα σαυτό το τετράγωνο πληντύριο
πατάς να ξεκινήσει το πρόγραμμα
και καταλήγεις με περισσότερα άπλυτα
να αναρωτιέσαι πως έγινε
και πάλι τα καράβια σου να πέφτουν έξω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου