βεριολίνο

ένα-δύο ένα-δύο
ακούγομαι;
ναι, μπορείτε να ξεκινήσετε να γρΑΑΑΑφετε

κάθε μου επιστροφή εδώ είναι χειρότερη
ευτυχώς άνοιξα πανία μεσημέρι που οι κάργιες ροχαλίζουν
ανάθεμα το συνάχι που με πιάνει με το που πατάω τα όρια
να ναι καλά αυτός ο ήλιος ο σημερινός
παρέα με τους ναιφ στα αυτιά και μπόλικο κατούρημα στην κύστη

ύστερα ήρθαν τα παράπονα
γιατί ξεχνάω να δίνω δυό σταυρωτά φιλιά πριν πάρω ανάσα
και η μάνα σου ντυμένη με πιτζάμες μινέρβα
πίσω πλάνο στο δωμάτιο να βλέπω μόνο πλάτη
είχε βγεί σίγουρα εξι φορές να κάνει δώδεκα τσιγάρα

μαστουρωμένη τηλεόραση αλλάζει κανάλια που πάιζουν ειδήσεις
καμία χαρούμενη δεν άκουσε και εκείνος πάλι μόνο έγνεψε ένα κλικ αριστερά
για το καλωσόρισες
πνίξε δάκρυ σφίξε στομάχι κλείσε την πόρτα
πλήρης αδράνεια 

σκόνη

τρέχω να προλάβω όσα τραίνα έχω χάσει μέχρι τώρα στη ζωή μου
χωρίς να ξέρω που πηγαίνω
χωρίς να ξεκουράζομαι
χωρίς να ανασαίνω

κολλήσατε σαν βδέλλες επάνω μου
ξύνετε τις ήδη υπάρχουσες πληγές μου
μία μία
λες και δε φοβάμαι να μείνω μόνη

θέλω να πιάσω τον χρόνο
να τον κάνω δικό μου
εγώ και αυτός να εκπέμπουμε το ίδιο μήκος κύματος
κι'αυτή η ρουφήχτρα όλο με τραβάει στον πάτο

μόνο ανήθικα μπορεί να σκεφτεί ένα μυαλό
φτιαγμένο απο ψέμα κι'άυπνο απο τη γέννα του
γι'αυτό μην απορείτε που με φωνάζουν σκόνη
είμαι εξαρτημένη με τα έπιπλα σας
και πάντα επιστρέφω

χυμαδιό

κλειδώσαμε την πόρτα από συνήθεια
μετά σκεφτόμουν αν είχα μία ευχή,ποιά θα ήταν
για κάποιο λόγο σκέφτηκα να χω παντοτινές σερβιέτες
μέχρι να μαι για απόσυρση

άπειρη ώρα  στο κρεβάτι
με την αρρώστια να μας έχει ξεράσει επάνω του
πονοκέφαλος
κίτρινο δέρμα
μελανιασμένα χείλη και χέρια
χέρια γύρω από λαιμούς
από πόδια
ποιός θα φύγει πρώτος
μα κανείς να μη θέλει να φύγει

ασυγχώρητη μέρα η πρωταπριλιά
εγώ ασυγχώρητη γιατί σ'αφήσανε κι'άλλοι μετά από μένα
και συ και εγώ εν τέλη με αποχαυνωμένο βλέμμα
σίγουρα θα έχανα αν παίζαμε σκάκι