κοστουμάκι

Μιλώντας για επανάσταση κύριε, ήθελα να σας πω ότι από προσωπική άποψη κανένας ήχος δεν είναι τόσο δυνατός όσο αυτός που κάνουν οι πέτρες στα τζάμια της αστυνομίας.

Κανένας ήχος δεν είναι τόσο δυνατός όσο αυτός μιας σφαίρας στο σώμα ενός αθώου παιδιού κύριε και ακόμη δυνατότερος είναι ο ήχος των λουλουδιών επάνω στον τάφο του κύριε.

Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω κύριε…

Έχετε ακούσει κλάμα μάνας αδικοχαμένου ή μήπως κλαίτε μόνο από χαρά;

Έχετε φτάσει ποτέ κοντά στην τρέλα ή μήπως και με αυτήν έχετε τυπικές σχέσεις;

Κοιτάξατε ποτέ κάποιον κατάματα με μίσος ή σκεφτήκατε πάλι το συμφέρον σας κύριε;

Τα συναισθήματα σας άγγιξαν κάποιον εσωτερικά ή μόνο επιφανειακά κύριε;

Επιτρέψτε μου τώρα να σας πω κύριε, ότι είναι πολύ λίγοι αυτοί που κάνουν ποδήλατο στη μία ρόδα κύριε, ότι τα βιβλία εκτός από ιστορίες λένε και αλήθειες κύριε, ότι τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας είναι μεγάλα ψέματα κύριε και ότι οι φλώγες ποτέ δεν άναψαν τυχαία κύριε.

Με θλίβει που δεν τα γνωρίζατε αυτά κύριε, παρεμπιπτόντως ωραίο κοστουμάκι κύριε, συγγνώμη αν ξέφυγα από το κυρίως θέμα κύριε αλλά ποιος είναι ικανός να πει για επανάσταση κύριε;

Ανάψτε μου το τσιγάρο πριν φύγω κύριε και βγάλτε επιτέλους τη μάσκα.

Κύριε! Θέλω να βλέπω τη φάτσα για την επόμενη πέτρα.