καφές απο νυφάδες χιονιού

ορκίστηκα να μη το ξαναπιάσω το ριμάδι το στιλό
με κάνει να βγάζω τα απόκρυφά μου στη φόρα
όμως στο σημερινό καφέ η ζάχαρη είχε διαφορετική γεύση
και απ'το τσιγάρο μου έβγαινε άγνωστος καπνός
τι ήταν αυτό που μ'έπνιγε και μ'έσπρωχνε τι ήθελε να βγεί και δεν μπορούσε ίσως να ήταν απλά οι νυφάδες που ζόρισαν το πεισματάρικο εγώ μου με έκαναν και λύγισα και ξέσπασα σε δάκρυα είδα μια τόσο όμορφη και ήσυχη πλευρά της πόλης και τελικά δε με ένοιαξε αν θα νικήσει το στιλό βλέπετε είμαι απο εκείνα τα κορίτσια που αγαπούν το καλοκαίρι κι είχα ξεχάσει να κοιτάζω πιο βαθιά σε ότι αγαπώ λιγότερο απο αυτό.