Πριν κοιμηθείς κοίταζες με τις ώρες το ταβάνι
ίδρωναν πάλι τα σεντόνια σου
κάθε βραδυ το ίδιο όνειρο
πως έσβησε το καλοκαίρι και συ μαζί μ'αυτό
δεν είχες αγκαλιά όταν τη ζήταγες
και γέμιζες το σώμα σου ουσίες που φέρνουνε χαρά
μα η χαρά τους καμιά ουσία δεν είχε
ήθελες να σταματήσεις να γράφεις
έπρεπε να ξεκινήσεις να διαβάζεις
βοηθάει έλεγες στον ύπνο
ύστερα πάλι ύδρωνες και έπιανες το στιλό σου
τώρα κατάλαβες πως το όνειρο είναι πραγματικότητα
κι'αντί να την αντιμετωπίσεις αποφάσισες να ξυπνάς στη μέση
εκεί που ο ήλιος δεν έδυσε ακόμη
και στα δάχτυλα των ποδιών σου σκάει το κύμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου