μικρό αγόρι

έσπασα το τζάμι με τα χέρια μου και ούρλιαξα
όχι όμως από πόνο
έβαλα να πιώ ένα ποτήρι νερό
αλλά δε μάζεψα ποτέ τα γυαλιά από το πάτωμα
περνούσα πάνω τους σα να μη συνέβει τίποτα
δεν τα ένιωθα να καρφώνονται στα πόδια μου
δεν πονούσα
ένιωσα μικρό αγόρι  που σου λέει
"χτύπα πιό δυνατά, δεν πονάω, είμαι μεγάλος άντρας εγώ"
και η ροή του αίματος κυλούσε πιο γρήγορα τώρα
και τα μάτια μου ήταν ακόμη πιο κόκκινα μετά από αυτή την σκέψη
και ήθελα να σπάσω κάθε είδους τζάμι
και να περπατάω επάνω χωρίς να πονάω
επειδή έτσι θα είμαι
επειδή έτσι θα είναι

μάνιουαλ

ξεκίνησα να μεγαλώνω
και δεν σταμάτησα ποτέ

δεξί κλίκ
επιλογές
διαμόρφωση

μπορείς αν θέλεις να σε ζωγραφίσεις
να σε περιγράψεις
να αφήσεις μια ηχογράφηση γι εσένα
ή να αφήσεις τη σελίδα κενή

μα δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις
πως θα σε διαμορφώσουν οι άλλοι

γίνεσαι γράμμα ενός απλού μηνύματος
που άλλος πατάει το κουμπί
αντί για σένα
και βγαίνει η αυτόματη επιλογή λέξεων

μεγαλώνεις και δεν γίνεσαι καν μια ολοκληρωμένη λέξη

έχω εμένα.

έχω δύο κόρες
των ματιών μου
που είναι πάντα ορθάνοιχτα
συστέλλονται και διαστέλλονται αλλεπάληλα
σαν το νερό

έχω δύο χέρια
ζαρωμένα από ένδειξη σοφίας
να χαιδεύουν σκέψεις  άλλων
να ξεγυμνώνουν με φυσικότητα τα σώματα
και να πνίγουν συναισθήματα

έχω δύο αυτιά
βαριά και ασήκωτα απ' τα πολλά ακούσματα
και δυό ρουθούνια
βουλωμένα απ΄τις σκόνες σας

έχω δύο πόδια
μόνο και μόνο για να φεύγω
όταν πρέπει

έχω εμένα.

μπούμερανγκ

πάλι έπιασα τον εαυτό μου να σας ζητάει πίσω
κι εσένα κι έσενα

βγάζοντας τη φλούδα απο τα μανταρίνια
οι πιτσιλιές  τινάζονται στο πρόσωπο μου
και χαμογελάω αντί να νευριάζω
η ευγένεια και η ευαισθησία βρίσκονται στο πικ όλο αυτο το διάστημα
που μαι χαμένη στο διάστημα

κοιμάμαι και ξυπνάω και όλο αυτό είναι ένα μπούμερανγκ
κάθε φορά που επιστρέφει με χτυπάει όλο και πιο δυνατά στο κεφάλι
και σιχάθηκα να πονάω

βλέπω εσένα που μου ίσιωσες τη ζωή λες και τη σιδέρωνες χρόνια
βλέπω κι εσένα που τη στράβωσες σε δευτερόλεπτα
σα να έχει σκολίωση
βλέπω κι εμένα μα δε με βλέπω

struggling for pleasure

είμαστε δεμένοι και παρατημένοι σε άδεια παγκάκια
που οι πολυκατοικίες  μας κρύβουν τη θέα

ο αέρας μας δίνει μολυσμένα φιλιά
που προκαλούν απανωτά αλλεργικά σοκ

σταματήστε να απορείτε κάθε φορά που φτύνουμε και κλωτσάμε με δύναμη
το είχαμε πάντα εκ φύσεως μέσα μας
αλλά βρεθήκατε πολλές φορές και εσείς στο δρόμο
για να μας το υπενθυμίσετε

η μόνιμη ανησυχία και το βάρος στο στήθος έγινε εθισμός
τόσο αισθητός
όσο το να κοιμάσαι και να ξυπνάς

έγινε ανάγκη
ανάγκη να αποζητάμε την ευχαρίστηση
ανάγκη να είμαστε δυστυχισμένοι 

8:53

                                               


περίμενε λίγο
περίμενε σου λέω
μη πας σπίτι
περίμενε ρε μαλάκα
σε βλέπω
αυτό λέω
που πας
έρχομαι
αύριο πάλι
την ίδια ώρα
εδώ


εικόνα : http://olio-ataxia.tumblr.com/post/3421559055/more-high-diving-horses

ποσότητα

θα ήθελα να πίνω λιγότερο καφέ
( άσχετα με το πόσο πολύ μου αρέσει η γεύση )
και μία ποσότητα ύπνου περισσότερο ικανοποιητική
τόσο ώστε να καλυφθούν οι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου
χωρίς να χρειαστώ τη βοήθεια του μεικαπ

έβαψα τα μαλλιά μου χωρίς να τα βάψω
μηδενική αλλαγή επί της ουσίας

η ποσότητα της βαφής δε μετράει
για να λερώσεις ή να χρωματίσεις κάτι
σημασία έχει ότι άλλαξες το συνηθισμένο
μέχρι να το βαρεθείς πάλι

τρελαίνομαι όταν η ποσότητα προέρχεται από την εσωτερική της φύση
ως αριθμός
πχ γιατί το ένα χέρι να ναι λίγο ;
γιατί να μη μπορώ μόνη μου να μου είμαι αρκετή;
και ΔΕΝ είναι οπτική γωνία

αντίθετα η ποσότητα ως κατάσταση μου είναι πιο κατανοητή
προτιμώ το μικρό χέρι
ή  τέλος πάντων μία πιο ουδέτερη οπτική γωνία

ένα κλικ πιο μαύρα

φανερά επηρεασμένη από το πρωινό κυριακάτικο άκουσμα
του κοέν
δηλώνω πως τα θέλω όλα στη ζωή μου ένα κλικ πιο μαύρα

ανέκαθεν το μαύρο φώτιζε την ψυχή εμένα και των ανθρώπων
που περικλύουν τον κύκλο της ζωής μου
αυτόν τον μαύρο κύκλο που δεν κλείνει

καμιά φορά το μετανιώνω και τείνω να πιστέψω
πως είναι καλό και το λευκό
ή οποιοδήποτε άλλο

κι 'όταν έρχεται αυτή η ώρα χαμογελάω
γιατί είναι τόσο όμορφη κάθε στιγμή
που πρέπει να πατήσεις πόδι στον εαυτό σου
και δεν πονάει καθόλου αυτή η σφαλιάρα

και σιγουρεύομαι ξανά και ξανά
ότι το μαύρο πάει με όλα τα "μου"
και κατ'επιλογήν "σου"

κι όλοι οι δαίμονες που στραγγαλίζω κάθε μέρα
είχαν μια ιστορία να μου πουν
για το παράδοξο της αγάπης
μα όταν τους σκοτώνω
πάλι μαύρο είναι το αίμα

star girl

beautiful isn't the sky, look up
flames, as i read my newspaper
world is a serie of small victories
like a man reaching the top of a mountain
now look in the mirror, you will see beasts
a jar full of purple mood
Hallucination is an illusion, it's us
but from my window I've never saw the sea
This broken path leads to nowhere
alongside, we are same patterns in whole universe
take my hand and run away
buy some cocaine to start a new begining
Suck it, we will be a memory in a matter of seconds
Cats laughing out loud as our dog drive the car
Let's not even start about the way you kiss me
i'm losing my fucking mind, drunk in the river of gin
Dance with me, i won't betray you
Water the flower, reality will grow
strong as lions, pretending kings and queens
Star girl, from now on we are yellow lights
lost somewhere in the city

μονά κρεβάτια

τα μονά κρεβάτια είναι για να λες καληνύχτα στον εαυτό σου
τα εναμισάρια είναι για εκείνες τις εφήμερες εβδομάδες ηδονής
που ζουν σαν τις πεταλούδες
κι ύστερα ο πόνος είναι άπειρος
σαν τους αριθμούς

καμία δεύτερη ευκαιρία δεν μπορεί να σου δωθεί
γιατί η πεταλούδα σου έχει πετάξει κάπου μακριά
να πεθάνει μόνη
ή να ζήσει πιο ευτυχισμένη
χωρίς εσένα

να μη κλαις γιαυτή την πεταλούδα
γιατί σου μηδένισε όλα τα ρολόγια
σου αφαίρεσε μισό κομμάτι και το πήρε μαζί της
νομίζοντας πως όλα είναι καλά
και πως εσύ θες να κοιμάσαι μόνος σου τα βράδια

ήταν τόσο όμορφη πεταλούδα
τόσο σπάνια
οι φωτογραφίες που έμειναν πίσω δε πιάνουν όσο χώρο έπιανε στο κρεβάτι
γιαυτό να το αφήνεις ξέστρωτο

φάνκυ θέρσντευ

ο Γιώργος έκανε τέλειο πρωινό με Metallica
ο καφές απο ένα παππουδίστικο καφενείο μου έσπασε τη μύτη 
η γιαγιά στο παγκάκι μου άναψε το τσιγάρο λέγοντας μου
"έχε πίστη στους αγνώστους κόρη μου"
είναι  η πιο φωτεινή Πέμπτη που θα μπορούσε να χει κανείς για Σεπτέμβρη μήνα
ο γιατρός ήταν χαμογελαστός όλη την ώρα
πράγμα εντελώς σπαστικό όταν τα χέρια σου είναι μονίμως ιδρωμένα
δε βγάλαμε άκρη
όχι ότι περιμέναμε και να βγάλουμε δηλαδή
καθόλου δε ξαφνιάστικα που μου είπε
"είσαι ο πιο αντιδραστικός και αρνητικός άνθρωπος εβερ"
πες μας και κάτι που δεν ξέραμε
κουλ τυπάκι πάραυτα
μου χάρισε και ένα δισκάκι aphex twin που μπάνιζα όση ώρα έλεγε τα δικά του
γιατί τα δικά μου τα ξέχασα κάπου "πάλι"!
όταν έφυγα η γιαγιά ήταν ακόμη στο παγκάκι
έκανα ένα τελευταίο τσιγάρο και βούρκωσα όση ώρα κοιτιόμασταν
το καπάνι ήταν γεμάτο απο ζωές
ο καθένας τρέχει να προλάβει τη δική του

ωραιά μέρα η Πέμπτη

 

φανταστικοί ήχοι

ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας ακούσια
δεν θα λεγα το ίδιο και για τα αυτιά μας
πήγαινε ένα βήμα πριν απο μένα για μένα
η ανάγκη μου στο οτιδήποτε είναι ζωτικής σημασίας
πλέον τρώω επειδή πεινάω
πλέον ο ήλιος βγαίνει απο συνήθεια

μας πνίγουν οι κλειστοί χώροι αλλα βουτάμε μέσα τους για πλάκα
και γελάμε δυνατά
εκκωφαντικά
σα φανταστικοί ήχοι
και ξαφνικά κλαίμε
και πνιγόμαστε
και τίποτα δεν ακούγεται

χαμένοι μέσα σε μικροκάψουλες  ψάχνουμε τον επίλογο
έχουμε κολλήσει στις νέες μας ζωές
μα σε είδα να παίζεις ακόμη με τα παλιά σου παιχνίδια

αυτή είναι η ώρα μας
κλείσε με μέσα στην ντουλάπα

μαγιονέζα

να κρυφτούμε κάτω απο το λευκό μας πάπλωμα
να τρώμε μαγιονέζα
και να σου αλείφω στη μύτη
σα να ναι σαντιγύ
και να μη σε νοιάζει που λερώνεσαι
γιατί είμαστε μόνοι

να ξαπλώσουμε πάνω στο λευκό μας σύννεφο
και να ζητάς απεγνωσμένα μαγιονέζα
γιατί έτσι σε έμαθα

να κλαίς και να κλαίω
μόνο και μόνο επειδή τελείωσε το βαζάκι
και είμαστε πολύ ψηλά στον ουρανό για να σου πάρω άλλο

unfinished sympathy και πεταμένες στάχτες

unfinished sympathy και πεταμένες στάχτες
με τα σπίρτα να ανάβετε τσιγάρα

καμία τζαζ δεν σε έσωσε απο τις κρίσεις πανικού
και η κατερίνα του κορτώ κακή επιλογή στη φάση σου

ξύπνα γιατί όταν κοιμάσαι μιλάς
κι όταν μιλάς κοιμάσαι

δεν με έιδες να έρχομαι
δεν είναι το ίδιο

είδα όλοι να φεύγετε
και εγώ είμαι η ίδια

η μοναξιά μου πάει
αλλα δε μου ταιριάζει

δεν είναι ρούχα οι άνθρωποι
μένουν με τους λεκέδες στο σώμα

να είσαι δυνατή
το τέλος δεν ήρθε ακόμα

το τέλος δε διαγράφεται
ούτε καν ετυμολογικά

παραμόρφωση

 

adre kertesz

 

έλιωσε το πρόσωπο λες κάνει flow
σα καμμένη πλαστική σακούλα
παραμόρφωση
πηδάνε στο κεφάλι μου οι σκέψεις
και τρυπάνε το μυαλό μου
καρφιά βαλμένα νε με ξεκάνουν
παραμόρφωση
κλείνω τα μάτια
τα σφραγίζω με δύναμη
ανατριχιάζω σα μικρό παιδι
σφίγγω δόντια που τρίζουν
αλλάζω σχήματα και παίρνω προεκτάσεις
έχω ξεπεράσει κάθε όριο ελαστικότητας
και το σώμα φτάνει στη θραύση
δε ταιριάζουν απόλυτα τα κομμάτια στο πάζλ
παραμόρφωση λέγεται
και έιναι ανάλογη της δύναμης που ασκείται

50λεπτα επεισόδια

σε καμία ταινία δε βρήκα λύση για τα ουσιαστικά μου προβλήματα
όλες είχαν καλό τέλος
κι αν δεν ήρθε το τέλος;
κι αν αυτή είναι η αρχή;
κι αν τέλος κι αρχή δεν έχουμε;
έγω μαζί σου άρχισα και μαζί σου θέλω να τελειώσω
το ξέρω

τρελάθηκε ο σεναριογράφος της ζωής μας
πουλάει όσο όσο τις στιγμές μας
σε 50λεπτα επεισόδια
και ρίχνει στο παιχνίδι τις πιο εξωπραγματικές του ιδεές
να μην ησυχάσουμε ποτέ
ποτέ να μη βγούμε απ το λαβύρινθο
να σπάμε το κεφάλι μας να βρούμε λύσεις

άντε στα γαμίδια κύριε σκηνοθέτα (με το συμπάθιο)
είναι μόνο ένα  παιχνίδι
και το παιχνίδι πρέπει να το απολαμβάνει κανείς
χωρίς όρια
χωρίς κανόνες και λύσεις πουλημένες

κάθε σεπτέμβρη νέα σεζόν
(τα καλοκαίρια ρεπάρουμε)

σιλικόνη

πολλαπλών χρήσεων αντικείμενο
και σκεφτόμουν πως έχω γίνει έτσι
θερμοαντοχές
τοξικότητα
προσκόλληση σε πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις
αντιστέκομαι στο οξυγόνο λες και είναι ο βιαστής μου

να αλλάξω καθημερινότητα
να με γεμίσω όσο χωράω
να σταματήσω το βιωματικό γράψιμο

(έχω καταντήσει αηδία)

όχι, να μη μπω σε πρόγραμμα
το σιχαίνομαι το πρόγραμμα 
να αλλάξω τα δεδομένα μου
σαν update
αλλα πάνω στο ίδιο λογισμικό
και να κλαίω
να κλαίω περισσότερο

detonation waves

σκόρπιες λέξεις στο πάτωμα
να τις μαζέψω να γράψουν τι νιώθω για σένα
χυμική ένωση που εξεράγει και ταράζει τα υγρά του εγκεφάλου
κρύο το πάτωμα και επαφή διαρκείας
όλες οι λέξεις είναι εδώ
κι συ επάνω μου
μέσα μου
παντόυ
πάρε το χέρι μου και κάρφωσε το στον τοίχο
να μη σε κυνηγήσω
κρύος ο τοίχος και συ εκεί μακριά μου
γρήγορες ανάσες να προλάβω να σε ρουφίξω
πες μου για σένα
μάθε με να ξεχωρίζω τις εκφράσεις του προσώπου σου
να τις αποτυπώσω
να μη ξεχνάω τίποτα
όταν κλείνω τα μάτια να έρχεσαι
να έρχεσαι για να μη φεύγεις

σειρήνα

άνθισαν τα λουλούδια μας
έλα να τα μυρίσεις
έλα να καθίσεις στο μπαλκόνι
και μη φεύγεις
όταν είσαι μακριά καμία προκοπή δεν έχω
δε μακραίνουν τα μαλλιά μου
έλα
γίνε πάλι υπερφυσικό όν και χόρεψε στον κήπo μας
συσχετίσου με τον έρωτα και το νερό
γίνε ταυτόχρονα δαίμονας και θεότητα
τραγούδησε το γοητευτικό σου τραγούδι
και κατασπάραξε με

να με ακουμπάς

δε σε αφήνω να με ακουμπάς
το εγώ μου έχει γίνει ατσάλινη φούσκα
με πρερικλύει όπως ακριβώς έκαναν παλιά τα χέρια σου

να μη με ακουμπάς με χέρια λερωμένα
μάτωσαν τα αυτιά μου από τα ψέμματα
και η ακοή μου σα φύλλο ξερό έπεσε στο πάτωμα

να μη με ακουμπάς με βουρκωμένα μάτια
ούτε στις γάτες δε χαρίζω λύπηση
βγάλε τα νύχια σου απ' το δέρμα μου
ούτε τώρα δεν με έμαθες

να με ακουμπάς μόνο όταν βρέχει
να γίνουμε κι οι δυό από λάσπη
να κυλιστούμε μέσα στο βούρκο σου
να με ακουμπίσεις στην καρδιά
να γίνει μαύρη

άδειο κεφάλι
γεμάτο κεφάλι
εσωτερική σύγχυση
καμιά φορά φεύγει και με τη yoga
πάνω εισπνοή κάτω τα χάλια μου
περίεργο να νομίζεις ότι σε βρήκες
αντιφυσικό
γιατί πάντα ζαλίζομαι και με χάνω
κάνοντας προβολή στον πρώτο τυχόντα
χρησιμοποιώντας το λεξικο των αθλίων
κλείνοντας την πόρτα σε κάθε άλλο εγώ

κάθε φορά αντρέπομαι παθητικά
κι όταν ξυπνάω δεν είναι όνειρο

time exists only to betray us

ξυπνήσαμε απο τα όνειρα

αιφνίδια αναφυλαξία χωρίς την πρόκληση θανάτου
αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα
δυσκολία στην αναπνοή
μυικοί σπασμοί

αλλά το χαμόγελο χαμόγελο
πρέπουσα συμπεριφορά
και διαγωγή κοσμιοτάτη

σου πετάω το μπαλάκι
άν το πιάσεις θα γίνει χρόνος
χρόνια πάθηση η δική μας
με άγχη μεγατόνων στην πλάτη
ψυχοσωματικά

ο χρόνος υπάρχει μόνο για να μας προδίδει
αρνούμαι να φύγω
δε θέλω τώρα
δε γίνεται να φύγω τώρα
πως θα μπορέσω να μου κρύψω το μπαλάκι
πως ξεγελάει κανείς τον εαυτό του

ήρθε η ώρα να γιορτάσουμε επετειακά
το α το στερητικό

2 χρόνια αποστέρηση

απολογία 4/44

μεσημέρι στην εστία
γαμημένα καλή λένα πλάτωνος
γρατζουνάει την ξεχασμένη ανάμνηση
απο κάθε πρώτο σου φιλί
έντονη επιθυμία κουρέματος των μαλλιών σου
διάβασμα μόνο από αγγαρεία
σε οποιαδήποτε μορφή του
μυρωδιά σκύλου λόγω πρόσφατης επαφής
η ανάγκη για απολογία βρίσκεται στο επίκεντρο
η ανάγκη για δημιουργία βρίσκεται στο μηδέν

σκάσε

γενικά κάτι έχει γέλιο μέχρι να σταματήσει να έχει
θεωρία νο.9
με έχεις φτάσει άπειρες φορές στο σχέδιο β
6 φορές μίλησα σε τοίχο
και τις 6 μου απάντησε κινέζικα
ήθελα να πώ πάρε πούλο ευγενικά
αλλά δεν ήξερα πως
κρίμα να μην έχεις πλούσιο λεξιλόγιο τη σήμερον ημέρα
βαφτίσαμε πάλι  τα νεύρα σε τρυπάκια
και έγιναν όλα μπλέ
ξεβαμμένο
αλλά μπλέ
μετά το πάρτυ είχα σταματήσει να πιστεύω πως το να αφήνεσαι είναι κακό πράγμα
προφανώς είχα αφήσει τον εαυτό μου να πέσει χιλιάδες φορές
κι όλες ήταν στο πάτωμα
μου βούλωσες το στόμα φωνάζοντας το αντίθετο
μου βούλωσα το στόμα φωνάζοντας μου
σκάσε.

βεριολίνο

ένα-δύο ένα-δύο
ακούγομαι;
ναι, μπορείτε να ξεκινήσετε να γρΑΑΑΑφετε

κάθε μου επιστροφή εδώ είναι χειρότερη
ευτυχώς άνοιξα πανία μεσημέρι που οι κάργιες ροχαλίζουν
ανάθεμα το συνάχι που με πιάνει με το που πατάω τα όρια
να ναι καλά αυτός ο ήλιος ο σημερινός
παρέα με τους ναιφ στα αυτιά και μπόλικο κατούρημα στην κύστη

ύστερα ήρθαν τα παράπονα
γιατί ξεχνάω να δίνω δυό σταυρωτά φιλιά πριν πάρω ανάσα
και η μάνα σου ντυμένη με πιτζάμες μινέρβα
πίσω πλάνο στο δωμάτιο να βλέπω μόνο πλάτη
είχε βγεί σίγουρα εξι φορές να κάνει δώδεκα τσιγάρα

μαστουρωμένη τηλεόραση αλλάζει κανάλια που πάιζουν ειδήσεις
καμία χαρούμενη δεν άκουσε και εκείνος πάλι μόνο έγνεψε ένα κλικ αριστερά
για το καλωσόρισες
πνίξε δάκρυ σφίξε στομάχι κλείσε την πόρτα
πλήρης αδράνεια 

σκόνη

τρέχω να προλάβω όσα τραίνα έχω χάσει μέχρι τώρα στη ζωή μου
χωρίς να ξέρω που πηγαίνω
χωρίς να ξεκουράζομαι
χωρίς να ανασαίνω

κολλήσατε σαν βδέλλες επάνω μου
ξύνετε τις ήδη υπάρχουσες πληγές μου
μία μία
λες και δε φοβάμαι να μείνω μόνη

θέλω να πιάσω τον χρόνο
να τον κάνω δικό μου
εγώ και αυτός να εκπέμπουμε το ίδιο μήκος κύματος
κι'αυτή η ρουφήχτρα όλο με τραβάει στον πάτο

μόνο ανήθικα μπορεί να σκεφτεί ένα μυαλό
φτιαγμένο απο ψέμα κι'άυπνο απο τη γέννα του
γι'αυτό μην απορείτε που με φωνάζουν σκόνη
είμαι εξαρτημένη με τα έπιπλα σας
και πάντα επιστρέφω

χυμαδιό

κλειδώσαμε την πόρτα από συνήθεια
μετά σκεφτόμουν αν είχα μία ευχή,ποιά θα ήταν
για κάποιο λόγο σκέφτηκα να χω παντοτινές σερβιέτες
μέχρι να μαι για απόσυρση

άπειρη ώρα  στο κρεβάτι
με την αρρώστια να μας έχει ξεράσει επάνω του
πονοκέφαλος
κίτρινο δέρμα
μελανιασμένα χείλη και χέρια
χέρια γύρω από λαιμούς
από πόδια
ποιός θα φύγει πρώτος
μα κανείς να μη θέλει να φύγει

ασυγχώρητη μέρα η πρωταπριλιά
εγώ ασυγχώρητη γιατί σ'αφήσανε κι'άλλοι μετά από μένα
και συ και εγώ εν τέλη με αποχαυνωμένο βλέμμα
σίγουρα θα έχανα αν παίζαμε σκάκι

η γραμμή του χρυσόψαρου

τράβηξε μου μια γραμμή από δω μέχρι εσένα
είτε ίσια είτε καμπυλωτή
δεν έχει σημασία να μας δένει
σημασία έχει να έχει σημασία
όποιος έχει λύσει τα κορδόνια του δε μπορεί να τρέξει
ούτε γρήγορα ούτε μακριά
εχθές ήταν η τελευταία φορά
έχω ξεχάσει πόσες φορές είπα τη λέξη τελευταία
δε μου πέταξαν πέτρες σήμερα
ίσως αύριο να μη πετάξουν πέτρες και σε εσένα
θα ξυπνήσεις χαρούμενη γιατί έχεις ωραίο χαμόγελο
να το λες που και που στον εαυτό σου
και η κατάθλιψη μια λέξη είναι το ξέρω
αλλά αν τραβήξει γραμμή προς τα εσένα
σίγουρα δε θα μπορείς να τρέξεις

i monster

δε μου μιλάς κι'εγώ συνέχεια σε ρωτάω που έκρυψες το τέρας
γιατί δεν έχεις τύψεις σήμερα;
απάντησε μου
πάλι δε κοιμάσαι;
πες μου που το 'χες βάλει και θα σε αφήσω στην ησυχία σου.
σου είχα πεί να γίνεις φίλη του,είναι εσύ.
ίδια εσύ.
όταν ξεσπάς γίνεσαι τέρας.

τραύμα

ξέχασες να μου μάθεις να ζωγραφίζω
και βγαίνω έξω από τις γραμμές μου
που ποτέ δεν είναι ευθείες.
δεν έχω ιδέα με ποιό χέρι κρατάω τα μολύβια μου.
όλα έχουν σπασμένες μύτες.
τις έμπηξα όλες μέσα μου
να προκαλέσω τραύμα.

χλωρίνη

η βάρκα σου βυθίστήκε
και δεν καταλαβαίνω πoιό είναι το πρόβλημα με το να αγαπάω έναν άσχημο σκύλο

σταμάτα να ρίχνεις χλωρίνη στη θάλασσα
κι'εγώ θα σταματήσω την προστακτική

σταμάτα να ρίχνεις χλωρίνη στο σκύλο μου
και γενικά σταμάτα
δεν αντέχω

η αντικοινωνικότητα σου και μου δε χωράει πλέον σ'αυτό το δωμάτιο
γι'αυτό σταμάτα να ρίχνεις χλωρίνη παντού

ψέματα έλεγα
δεν ασπρίζω

κενό

κάθε βράδυ με τρώνε οι τύψεις
κάθε βράδυ κοιμάμαι παρέα με τα  κλασσικά
ποιά είμαι
τι σκατά κάνω
γιατί φέρομαι έτσι αφού
πόσο πιό μπάσταρδη μπορώ να γίνω αύριο
καμία απάντηση
η επόμενη μέρα είναι ακριβώς ίδια

παρόλο που ξυπνάω ιδρωμένη έχω να δώ όνειρα χρόνια
μου λένε "δεν τα θυμάσαι"
ναί, μπορεί
κάποιοι παλεύουν για να θυμούνται
κι' άλλοι πασχίζουν μπας και ξεχάσουν

ζωγραφίζω μόνο μουντζούρες
και η τελευταία ήταν η πιό μαύρη
μπήκα μέσα
είδα πως ήταν κενή

όχι δεν πρέπει να πεθάνω σήμερα
δεν είναι η μέρα μου
αν δεν πεθάνω σήμερα είναι πολύ σημαντικό να ζήσω
είναι ένας κύκλος που δεν έκλεισε
είναι ο κύκλος που δε θα κλείσει ποτέ
ίσως ετσί έπρεπε να κλείσει η ιστορία
ίσως δε τη διηγήθηκα σωστά
ίσως δε την ανέφερα καθόλου 
ίσως να είναι μια ιστορία που δε θα τελειώσει ποτέ 
εύχομαι να 'ναι μια ιστορία που δεν υπάρχει
έυχομαι να'ναι στο μυαλό μου

πλας άλλο ένα γαμμημένο Σάββατο 
είναι ζωτικής σημασίας να μην πεθαίνεις τα
ΣΑΒΒΑΤΑ
 





 

τετράγωνο

τέσσερις γωνίες
δύο τσιγάρα
μια βρεγμένη αγκαλιά κάτι σαν απόσταση νεκρή εθισμένη έξταση στοιβαγμένα βιβλία και πεταμένα λόγια μετάλλια για μια τιμή που ποτέ δεν κέρδισες τα ηχεία σου χωρίς φόβο και η ζωή σου μέσα σε ένα μικρό τετραγωνάκι με τεντωμένα νεύρα

το κλάμα της γάτας

ο ήχος που έκανε το δάκρυ καθώς έπεφτε στη σελίδα του κιτρινισμένου απο το χρόνο τετραδίου
τα κουρασμένα μάτια που δεν άντεχαν τόσο πόνο
τα χέρια που ποτέ δεν άγγιξαν το σώμα που ποθούσαν
και η καρδιά που ράγισε ακόμη μια φορά
ήταν σα κλάμα γάτας η αγάπη σου με ξεγέλασε αφήνοντάς να πιστεύω πως ακούω ένα μωρό αβοήθητο το βρέφος αβοήθητη και εγώ πάλι άργησε η αγάπη ακριβώς μια μέρα

ταχίνι με μέλι

όλα ξεκίνησαν όταν συνειδητοποίησα ότι το ταχίνι μου αρέσει περισσότερο από τη μερέντα
όταν έχω μπροστά μου το βαζάκι δε μένει παρά μόνο να βρώ και το κουτάλι
χαίρομαι σα μικρό παιδί που ακουμπάει για πρώτη φορά τη γλώσσα του στο παγωτό
ύστερα η γλώσσα με τη σειρά της δίνει και παίρνει ευχαρίστηση σε άπλετη μορφή
δε λέω καλή και η μερέντα,πάντα σε φέρνει σε οργασμό
για 'μένα όμως οργασμός είναι το μέλι μέσα στο ταχίνι
η μερέντα ποτέ δε μου χάρισε απλόχερα αυτή τη γλύκα
άλλωστε γούστα είναι αυτά
και οι παρομοιώσεις είναι μόνο για αυτούς που γνωρίζουν